Lieve Wybe, Anne-lotte en Roosmarijn,
Ik ben net terug van een weekje wintersport. Het klinkt raar denk ik, maar we waren daar met z’n achten. Waar we ook gaan, jullie gaan altijd mee. Bij mij altijd in mijn hart, bij Sabine die behalve Roosmarijn jullie nooit ontmoet hebben, in gedachten. Soms praten we over jullie of vertel ik herinneringen aan jullie. Maar de realiteit is dat we natuurlijk niet met z’n achten op vakantie waren maar met z’n vijven. Jullie waren er niet bij en dat doet enorm veel pijn. Ik moet nog vaak denken aan de week die we samen op wintersport zijn geweest in 2010. Dat was even wennen zo op vakantie in een setting die we allemaal niet gewend waren. Het was allemaal anders, ik vond het ook ingewikkeld en snapte heel goed hoe vreemd het voor jullie geweest moet zijn om een week zonder mama te zijn. Hoe het misschien leek op de weken dat ze in het ziekenhuis lag. Ik weet het niet, hoop dat we daar ooit nog eens over gaan praten. Ik droom van die tijd. Net als ik hoop dat er een tijd komt dat we samen weer zijn. Als we e kans hebben om weer op wintersport te gaan jullie er ook bij zijn. Want zonder jullie is het niet compleet.
Ik zit nu een beetje te stomen en te rillen van iets wat op de griep lijkt. Ik kuch me een ongeluk. Nou ja, dat gaat wel weer over maar ik baal er wel van. Hoop dat jullie geen griep hebben en dat mama het ook niet krijgt want dat zou gevaarlijk voor haar kunnen zijn.
Weet dat ik heel veel van jullie hou en dat ik jullie erg mis.
liefs
papa XXXXXXXXXXXXXXXX
ps hebben jullie van Jane nog de brief en de video gekregen? Hoop van wel. Ben benieuwd wat jullie er van vinden om mij zo te zien.
