Beste wachtende (groot)ouder,
Herkent u dit ? U bent een liefhebbende vader, moeder, opa of oma. U houdt ontzettend veel van uw (klein) kinderen en wil graag actief betrokken zijn bij hun leven. Echter geen enkel contact is mogelijk, u bent verstoten uit hun leven. Door de andere ouder, mogelijk met hulp van familieleden. Vaak gesteund door hulpinstanties of rechtbanken. Of door de (klein) kinderen zelf die uit zelfbescherming hun andere (groot)ouder, hopelijke tijdelijk, verstoten. Vaak om er later achter te komen dat ze dit hebben gedaan op onware gronden.
Een situatie die alleen maar verliezers kent, hoewel de ouder waar de kinderen aan worden toegewezen of waar de kinderen zelf uit onmacht voor kiezen, zich vaak winnaar waant. Dat dit over de hoofden en ten koste van de kinderen gaat lijkt deze ouder vaak niet te zien. En hij/zij neemt daar vaak andere familieleden en vrienden in mee. Of zij durven deze ouder niet te stoppen.
Kinderen weten vaak niet hoe erg u als wachtende (groot)ouder hen mist. Dat u dit niet uit eigen wil en beweging doet. Hoe graag u weer contact zou willen en de (klein)kinderen niets verwijt, hen het liefst weer in de armen wil sluiten. Niet zelden denken kinderen dat de wachtende ouder geen contact meer wil. Soms wordt dit denkbeeld gevoed door de andere ouder. Zo ontstaat een barrière voor toenadering vanuit het kind zelf. Diegenen die het boek ‘uit elkaar’ van Cornald Maas hebben gelezen, hebben kunnen zien dat kinderen vaak zo graag contact hadden gewild. Maar ook hoe het (onterechte) gevoel dat zij waren afgewezen hun verdere leven beïnvloedt. Door moeite te hebben met zelf relaties aan te gaan of deze in stand te houden bijvoorbeeld. Of gewoon het gevoel dat de wachtende (groot)ouder niet meer naar hun om wilde kijken.
Dit is waar Krabblz wachtende (groot)ouders en hun verloren kinderen helpt. Als een soort van flessenpost kunt u hier uw dagboekverhalen bijhouden voor uw (klein)kinderen. Om hen iets van u te laten horen. Om te laten weten dat u er nog bent en dat zij nog steeds een centrale plaats in uw leven spelen en dat zij ten allen tijde welkom zijn. En wat voor verdriet het gemis u geeft.
Wij zijn een plek waar u in al uw kwetsbaarheid en spreekwoordelijke naaktheid dit deelt met uw (klein)kind(eren). En ja, dat is ook zichtbaar voor de rest van de wereld. We hebben namelijk bewust geen login en beschermde omgeving omdat we vinden dat een kind in alle rust en zonder de last van een registratie in alle vrijheid moet kunnen lezen hoe het met u gaat.
Dit betekent dat u zich hier goed van bewust moet zijn als u schrijft. Schrijf over hoe het met uzelf gaat, wat u voelt en ervaart. Natuurlijk mag u uw onmacht laten zien, maar hou het bij uzelf. Ga niet vingerwijzen naar de andere (groot)ouder. Dat wil niet zeggen dat u niet mag zeggen dat dingen soms heel erg anders zijn, maar doe het met mate en schrijf terwijl u zich in uw (klein)kind(eren verplaatst. U kent hen het beste. Over wat wel en niet te schrijven verwijzen wij u graag naar onze huisregels.
Registreer nu, het is het begin van een mogelijk contact met uw verloren (klein)kind(eren). Zonder enige garantie, maar wel in de wetenschap dat er een moment komt dat ze dit gaan lezen en het dan fijn zullen vinden om te zien dat u er altijd voor hun bent geweest. Wij geloven dat dit bijdraagt aan het welzijn van verloren kinderen. Wij zien u graag op Krabblz