Een sportieve Voorzitter van onze Raad van Advies en een Voorzitter die op de radio was
Margriet Darwinkel, onze sportieve voorzitter van de Raad van Advies heeft op 3 november de New York Marathon gelopen. Dat deed zij voor het goede doel. Zij heeft geld bijeen gelopen en sponsorgelden verzameld voor Kika. Diep respect voor Margriet van ons allemaal. Doorzetten loont altijd !
Op 30 september was Ivor Brinkman, voorzitter van Stichting Family United en initiatiefnemer van Krabblz te gast bij 1 op straat. Dit naar aanleiding van de Echtscheidingsschool die in Tilburg was opgezet. Het programma is terug te beluisteren via http://www.radio1.nl/popup/terugluisteren-programma/2463/2014-09-30. Ivor heeft onder ander bepleit om vooral omgang minder een juridische aangelegenheid te laten zijn en meer in te zetten op overleg en hulp door gedragsdeskundigen welke dan niet te vrijblijvend mag zijn.
************************************************************************************************************************
Margriet Darwinkel, onze voorzitter Raad van Advies, vertelt hoe je het na de scheiding wel goed kan regelen voor de kinderen.
In het interview Gelukkig gescheiden vertelt Margriet wat voor haar en haar kinderen goed heeft gewerkt en welke weg zij heeft afgelegd om te komen waar zij nu staat. Mooi om te lezen hoe haar dochter haar plek heeft gevonden en zo goed kan verwoorden wat het met haar heeft gedaan en hoe ze de huidige situatie ervaart.
Ook geeft Margriet tien tips om goed te scheiden:
• Ga de dialoog aan met elkaar. Bij voorkeur zonder advocaat, want dan gaat het al snel om strijd. Spreek eerlijk uit wat je voelt en waar je mee zit.
• Focus je op de kinderen, niet op je emoties. Visualiseer een toekomstbeeld. Hoe wil je dat de kinderen later op de scheiding terugkijken?
• Deel negatieve gevoelens over je ex – verdriet, woede en pijn – met vriendinnen, niet met je kinderen. Kijk naar jezelf, in plaats van gal te spuwen naar de ander. Loop daar niet voor weg.
• Hoe sneller je uit de emotionele fase bent, hoe eerder je kunt gaan opbouwen. Dan zijn die praktische dingen zo geregeld.
• Gun elkaar het leven, in plaats van het de ander te misgunnen. Houd dat voor ogen tijdens het regelen van de financiën.
• Houd regelmatig familieberaad, juist ook ná de scheiding. Geef de kinderen daarbij de ruimte, ook al is het niet altijd leuk wat je te horen krijgt, en doe er iets mee.
• Blijf ook de ouders van je ex zien. Opa’s en oma’s horen bij het leven van de kinderen. Ze verliezen in hun beleving al zo veel.
• Accepteer dat de ander nog steeds de vader of moeder van je kind is.
• Staar niet naar het leven van je ex, maar vul je éígen leven weer in. Hoe eerder je daartoe in staat bent, hoe makkelijker je de scheiding kunt accepteren.
• En misschien wel de belangrijkste tip: blijf dicht bij jezelf.
************************************************************************************************************************
Krabblz in gesprek met verstoten grootouders
Op 14 mei hebben we kennis gemaakt met Ruud Michee van de Stichting voor mijn Kleinkind (zie www.voormijnkleinkind.nl).
De doelstelling sluit goed aan bij Krabblz. Op hun website staat omschreven wat zij beogen:
Op onze website bieden wij grootouders een platform om persoonlijke berichten te plaatsen voor hun kleinkind(eren). Zij kunnen een persoonlijk profiel aanmaken, waarin ze ook een foto van henzelf opnemen. Die pagina kan men zelf bijhouden wanneer men dat wil. Op het forum kunnen grootouders ervaringen delen en bespreken met gelijkgestemde grootouders. Dit alles is geheel kosteloos.
Wij hebben afgesproken te onderzoeken hoe we elkaar kunnen helpen en versterken en samen kunnen werken aan het tegengaan en oplossen van (groot)ouderverstoting en de mogelijkheden en middelen die dit mogelijk kunnen maken.
22 mei 2014, Ivor Brinkman
**************************************************************************************************************
Moederdag 11 mei 2014
Moederdag
lieve mama.
Ik vind je heel erg lief.
Ook hou ik erg veel van je!
Beloof je dat je me nooit zal vergeten?
Want ik vergeet jou ook nooit lieve mama.
En blijf je ook vooraltijd bij me?
Hoop van wel ander moet ik je missen en dat wil ik niet!!
Kusjes van je liefste zoon/dochter
Zondag 11 mei is het moederdag, maar niet voor alle moeders in Nederland. Op een dag als deze wordt pijnlijk duidelijk wat het betekent als je kind het contact met je heeft verbroken of niet meer naar je omkijkt. In Nederland overkomt dit ongeveer 1.500 moeders per jaar als gevolg van een echtscheiding en de daarop volgende oudervervreemding. Een proces dat haast nooit door kinderen op eigen initiatief op gang gebracht wordt, er zit doorgaans altijd een andere ouder, in dit geval de vader, achter die het proces start door kinderen bij zijn eigen problemen en frustratie te betrekken. En dat is iets dat nooit mag gebeuren. Kinderen mogen geen speelbal worden in de strijd tussen ouders en zijn geen middel voor vergelding. Alle kinderen en moeders in Nederland gunnen we een onbevangen en fijne moederdag, niemand moet dat hoeven missen omdat de andere ouder dat niet aanstaat.
Het probleem van oudervervreemding in Nederland is enorm. Per jaar krijgen ongeveer 12 tot 15 duizend kinderen er meer te maken, mogelijk meer. Ongeveer 7.000 ouders worden er door geraakt. De sociaal-economische schade is enorm, maar dan een half miljard per jaar. En toch blijft dit probleem voortbestaan, zijn hulpverlening en politiek tot op heden onmachtig gebleken. Stichting Family United ondersteunt en werkt actief mee aan initiatieven die oudervervreemding een halt toeroepen.
***********************************************************************************************************************
Campagne Herverbinden 2014 van start en Krabblz steunt dit van harte !
We kennen de berichten over vechtscheidingen inmiddels maar al te goed. Uit de media of uit eigen omgeving. Van af en toe wat gedoe over de omgang van de kinderen tot ernstiger vormen van kwaadaardigheid. Mogelijk uitgelokt door eenzijdige agressie van een ouder (waar de kinderen bij wonen) tegen de andere ouder: de ex-partner, die uit het eigen nieuwe leven na de scheiding moet worden ‘verbannen’. Daarbij worden tegelijk de kinderen maanden tot jaren van de andere ouder (en familie) weggehouden en vervreemd, uit rancune of een egoïstisch ‘afrekenen’. Regelmatig gaat dit vergezeld van (valse) beschuldigingen aan het adres van de uitwonende ouder.
De kinderen worden door de agressor als speelbal gebruikt en er wordt vooral op ‘balbezit’ gespeeld.. In het Nederlandse familierecht en Jeugdzorg/beschermings ‘systeem’ en in uitvoering daarvan, bestaat hiervoor helaas ruimte. Ook wordt door een slechte handhaving van gerechtelijke beschikkingen extra strijd uitgelokt.
Bij de welwillende andere ouder loopt het gevoel van machteloosheid en frustratie na verloop van tijd steeds verder op. Soms monden deze situaties uit in wat in de media ‘familiedrama’s’ genoemd worden, waarbij zelfs doden vallen; schokkende berichten. De omstandigheden en achterliggende aanloop tot deze gebeurtenissen kennen we als publiek meestal niet.
Kinderen zijn in normale omstandigheden voor de ouders het nieuwe leven dat ze samen op de wereld hebben gezet in harmonieuze tijden. De meeste ouders voelen zich dan ook verantwoordelijk voor hun kinderen en houden zielsveel van hen en doen er alles voor. De kind-ouder band is een oer-band en geeft van nature een oer-gevoel, dat zowel bij de moeder als de vader bestaat: de wil en drang tot verzorgen en beschermen. Het kind opvoeden en van een gezonde basis voorzien, tot het zelfstandig als volwassene het verdere leven aan kan.
Kinderen na een (echt)scheiding actief vervreemden van de andere ouder en familie wordt steeds meer als een vorm van psychische kindermishandeling gezien én tegelijk het toebrengen van ernstig psychisch leed aan de welwillende ouder waaraan de kinderen worden onthouden. Het is niet voor niets dat dit in Brazilië in 2010 strafbaar is gesteld.
Aan sommige ontvoeringen van kinderen naar het buitenland wordt in de media met enige regelmaat aandacht besteed. Hoe komt het dat binnenlandse ‘gijzelnemingen’ van kinderen door een ouder, die dagelijks veelvuldig voorkomen, niet worden gezien als een ernstig delict? Waarom accepteren we dit? Waarom kunnen ouders die hun kinderen worden afgenomen door een andere ouder nergens terecht? Meestal wordt slechts de advocatuur en rechtbank opnieuw als enig toevluchtsoord genoemd bij het niet voldoen door een ouder aan afgesproken of bij rechte opgelegde omgangsregelingen. Het onderlinge ‘gevecht’ wordt hiermee feitelijk aangemoedigd en ligt daarmee in het huidige systeem besloten.
***********************************************************************************************************************
Gesprek leden VVD fractie Tweede Kamer
Door de politieke dynamiek werd het donderdag 28 november waarop wij (Marjan Hoffman en ikzelf) een bijzonder goed gesprek hadden met Foort van Oosten (VVD Foort van Oosten) en Brigitte van der Burg (brigittevanderburg.nl) en drie van hun medewerkers. Er is veel kennis en begrip van vechtscheidingen, de problemen die daaraan ten grondslag liggen en de gevolgen. Het was goed om te zien dat de politiek hier duidelijk aandacht voor heeft en er ook iets aan wil doen. Ik ben bijzonder blij met deze opstelling van deze actieve en betrokken Tweede Kamerleden.
Ivor Brinkman
***********************************************************************************************************************
Gesprek met Tweede Kamer fractieleden Foort van Oosten en Brigitte van der Burg op woensdag 27 november 2013
Op 27 november zal ik een gesprek hebben met Foort van Oosten (VVD Foort van Oosten) en Brigitte van der Burg (brigittevanderburg.nl). Dit naar aanleiding van de vragen die Foort gesteld heeft aan staatssecretaris Teeven naar aanleiding van de uitzending op Zembla over vechtscheidingen (zie bijvoorbeeld Teeven bekijkt ook positie vader bij vechtscheiding – Binnenland – VK)
Voor mijn volledige bericht aan Foort en Birgitte zie : email 2e kamerfractie VVD 13 oktober 2013
Kern van mijn betoog is dat er een verandering in het denken in Nederland moet komen waar het de onthechtscheidingsproblematiek betreft. Er wordt pas opgetreden als het al te laat is, als de schade al is aangericht. Ouders maar ook professionals (denk aan advocaten) worden niet gestopt wanneer zij inzetten op verwijdering tot de andere (groot)ouder en kinderen worden hier onvoldoende in gesteund. Met andere woorden, eerst moet het kalf verdrinken en dan blijkt dat de put meestal niet meer te dempen is. Kortom, er is een ander systeem nodig met vroegtijdig interventie gebaseerd op een beter systeem van signalering en risico-inventarisatie. Daarmee kan een hoop leed worden voorkomen.
Ivor Brinkman