Hey lieve Wybe, Anne-lotte en Roosmarijn,
Weet niet of ik goed ben in dichten, maar dit is zo’n beetje hoe ik het voel.
liefs
papa XXXX
Heb mijn dichterlijke kant maar eens aangesproken voor mijn kinderen
Bloedband
Langzaam maar zonder aarzeling strooit de tijd
Zout
in die grote gapende wond
Daar waar we ooit samen verbonden waren
wrijft hij elke dag met een vreselijke lach
het gemis in. Dieper en dieper …….
En ik sta hier, verwonderd door het waarom, verlamd door de pijn
veranderd door de twijfel over wat ik niet goed heb gedaan.
Ik fantaseer hoe het met je gaat, Jij in de fast lane
hunkerend naar wat er voor je ligt
ontdekken, groeien, bloeien, leven
Ik weet, elke dag
wordt je mooier en mooier
zo zie ik je voor me. En vraag mij af, ben ik
daar nog ergens? Daar ….
zo diep ergens van binnen?
Dat binnenste binnen waar ik je zo graag mee naar toe zou nemen
waar de echo van jouw wortels ligt
diep weggestopt, onzichtbaar, in oorverdovende stilte
En ik? Ik kan alleen roepen, hier ben ik! Ik sta hier, alleen
gewoon jouw papa te zijn, verlangend naar weer gemist te worden
ik, ik, that’s all of me waarmee ik voor je sta
zie je me nog?
Waar ik ga volg jij
mijn echo reist met jou mee,
is zichtbaar op je gezicht
Uit mijn verleden kon jouw heden ontstaan
Kon je bouwen aan wie je bent.
Beweeg, beweeg, misschien ben je
bang, maar jij bent sterk
kan meer dan je denkt
Op die weg die nu onbegaanbaar lijkt
maar die ooit, niet meer zal zijn
dan een stap
Daar vind je mij, kwetsbaar
naakt, alleen maar ik
wachtend op jou
Vol van jou, trots, liefde
wachtend wachtend wachtend ……
liefs
papa
