Hey lieve Wybe, Anne-lotte en Roosmarijn,
Kerst als feest van het licht verloopt dit jaar een beetje anders bij mij. Afgelopen vrijdag ben ik onverwachts en met spoed aan mijn oog geopereerd. Ik begon wat wazig te zien net als twee jaar geleden en er zat een scheurtje in mijn netvlies bleek bij onderzoek. Ze hebben eerst geprobeerd dat met een laserstraal te repareren maar dat is dus niet gelukt. Afgelopen vrijdag lag ik dus opeens op de operatietafel in het AMC. Mijn linkeroog dacht blijkbaar, wat dat recht kan, kan ik ook. Pffff was behoorlijk spannend als ze zo je oog ingaan.
Tja, en nu heb ik dus een beetje raar zicht. Links zie ik helemaal niets behalve een waas en toch wel een paar vage vingers als ik mijn hand ongeveer direct voor mijn gezicht houd. Iemand kan naast mij zitten aan de linkerkant en ik zie ‘m gewoon niet. Dat komt doordat ze het vocht in mijn oog hebben vervangen door gas en dat gaat straks weer vervangen worden door oogvocht en dan begin ik weer te zien weet ik van de vorige keer. Eerst een beetje, dan net of ik op open zee zit (ja, je ziet echt de boel klotsen!) en dan komt alles weer terug. Maar nu kijk ik dus een beetje beroerd en wordt ik er behoorlijk moe van om zo te kijken. Ik baal ook wel erg, want ik heb nog zo veel te doen en nu moet ik verplicht langzaam aan. Tja, ik moet mij er maar een beetje aan overgeven (grrrr).
Het is wel balen want we waren net de marketinglaunch van Vantage aan het organiseren (hebben jullie mij nog op de radio gehoord? Staat op www.vantage.nl).
Wat doen jullie deze kerst? Ik mis jullie wel zo. Ik zou het zo fijn vinden als we kerst op 1 of andere manier samen konden vieren. Dat jullie hier aan tafel zaten, gezellig meepratend, samen spelletjes doen, opa en oma blij dat jullie er zijn, jullie weer helemaal vrij en blij. Elke kerst hoop ik dat het de laatste is dat we elkaar missen en toch is het jaar weer zo snel voorbij. Weet dat ik hier op jullie wacht en dat jullie altijd welkom zijn. En zo gaat deze kerst straks vrees ik ook voorbij zonder dat ik jullie kan bereiken of iets van jullie hoor. En dan denk ik, wie weet …… volgend jaar ….. misschien dan …….
Ik mis jullie zo erg, ik kan je dat niet echt beschrijven. Weet dat jullie altijd bij mij zijn. En vooral als ik dan zo op zo’n operatietafel lig, dan helpt de gedachte aan jullie om er doorheen te komen.
Hou van jullie.
liefs
papa XXXXXXXXXXXXXXXX
