Hey lieve kids,
Morgen is het 5 december. Tja en dan, wat dan? De afgelopen jaren heb ik jullie dozen met kadootjes gestuurd, zelfs met surprises erin, gedichtjes erbij. Ze werden teruggestuurd of ik weet niet eens of jullie ze wel hebben gekregen. Dit jaar heb ik maar besloten om geen doos met kadootjes te sturen. Ik ben alleen maar aan het stapelen. In een kamer in huis staat inmiddels een hele verzameling. Dit blijft op jullie wachten net als ik, hoe lang het ook duurt. Pfff, ik klink er helemaal een beetje depressief van. Het is ook gewoon super jammer dat we dit niet op ene of andere manier samen kunnen beleven.
Ik vond het altijd leuk om suprises voor jullie te knutselen, kadootjes te kopen, gedichten te schrijven. Ik hoop dat jullie je herinneren hoe dat was, gewoon als mooie herinnering ergens in je hart, hoe diep weggestopt dan ook.
Waar jullie ook zijn, en hoe de situatie ook is hoop ik dat jullie een leuke pakjesavond hebben, met vrienden, of met mama of misschien pake en beppe. Maak er een mooie avond van lieve amigo’s. Onze tijd komt wel weer, dat weet ik en daar blijf ik op hopen.
Oh, by the way, hebben jullie mij nog vorige week gehoord op de radio (http://deheerontwaakt.vara.nl/Newsdetail.7265.0.html?tx_ttnews%5Btt_news%5D=129675&cHash=920f408424a1fa85ad312d2ce832700b). Ik werd opeens gevraagd voor een interview. Heb ik best aardig gedaan alleen het wereldrecord euh zeggen in drie minuten verbeterd :-).
Veels liefs en een dikke knuffel van mij
papa XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXx
