Waar is die tijd gebleven?
Jij was 7 jaar, inmiddels al bijna 9.
De tijd die wij samen mochten zijn , ik op jou mocht passen als papa en mama aan ’twerk waren.
Samen spelletjes doen of gewoon samen tv kijken,
Of samen knuffelen zeker als één van ons verdrietig was.
Ik weet nog goed dat jij dan op m’n schoot kroop, je armpjes om me nek en zei dan;
Je hoeft niet verdrietig te zijn ik blijf altijd bij je!
Helaas hebben wij het niet voor ’tzeggen, want dan zou alles er heel anders uit zien!
Lieve schat ik hoop dat je me ooit komt opzoeken, weet dat ik héééééél erg veel van je hou!
Dikke kus en knuffel van je oma